POSTA ATLARI
Atların sürati Perslerin de hayranlığını uyandırdı. Bu süratten hızlı haberleşme için yararlanan Persler atlı posta memurlarını kullanmaya başladılar. Mesafeleri süratle aşan atlı postacı atı yorulduğunda dinlenmiş bir at ve binicinin beklediği istasyonda mesajı teslim ederek mesajın hiç durmadan hızlı bir şekilde istenilen yere gitmesini sağlıyorlardı. Atlı haberciler gece, gündüz, sıcak, yağmur, kar demeden değerli kargolarını istenilen uzak mesafelere ulaştırıyorlardı. Yüzyıllar sonra, 1800’lerde meşhur American Pony Express benzer bir yöntem kullanıyordu.
At dendiğinde pek çoğunun aklına savaşlar ve savaş atları geliyor. Oysa mütevazı ve çalışkan işçi atlar insanlık tarihine benzersiz bir katkı sağladılar. Ağır yükleri çeken, çiftliklerde çalışan atlar, insanların kaderini değiştirdiler. Dünyanın dört bir köşesinde yüzyıllarca tarımda kullanılan atlar üretilenleri kentlere taşıyarak endüstrinin filizlenmesine olanak verdiler. Endüstrileşen kentlerin kurulmasında da atların yararlarını göz ardı etmemek gerekir elbette.
SANAYİDEN SPORTİF YARIŞLARA
Atları işsiz bırakan, daha da doğrusu ağır işlerden nispeten emekli eden şey teknoloji oldu. Madenlerde cevher taşıyan, derine inildikçe madenin koridorlarına dolan suyu dışarı atacak pompaları çeviren atlar buhar makinesinin icadından sonra yavaş yavaş geri çekilmeye başladılar. Ancak bu alanda da isimleri yadigar kaldı: İngiliz mühendis James Watt, buhar makinelerinin gücünü tarif etmek için “Horse Power – Beygir Gücü” terimini kullanmıştı.
Teknolojinin ilerlemesi ile atlara düşen işler azalmaya başlamış ama bu vefakar hayvanla insanın yolları ayrılmamıştı. Yarış atları sahiplerinin gurur kaynağı olmaya devam ettiler. 1900 yılında Paris Olimyipatı’nda engel atlama dalı müsabakalara kabul edildi. 1907’de ilk uluslararası engel atlama müsabakası Londra’da Olympia Arenası’nda gerçekleşti. Engel atlama, kısa sürede popülerleşti.
Bir atın üzerindeki binici ile engele doğru koşması ve zarif bir şekilde engeli uçarcasına aşarak iri gövdesinden umulmayacak bir nezaketle yere inivermesi, ilk kez görenleri kendilerine hayran bırakmaya yeterliydi.
Binicisi ile atın arasındaki duygusal bağ, burada gözle görülecek kadar fark edilebiliyor. İzleyiciler, binici atıyla konuşmadan anlaşıyormuş gibi bir izlenime kapılıyor. Çok küçük hareketlerle atını engele doğru yönlendiren binici engelin karşısına geldiğinde atına güven duyuyor. Haksız da sayılmaz, atlar binlerce yıldır bu güveni tazelemeye devam ediyor.
